18. Teisipäev Tema on mälestuse seadnud oma imetegudele. Halastaja ja armuline on Issand. Ps 111,4 Ja see sündis, kui ta nendega lauas istus, et võttes leiva ta õnnistas ja murdis ning andis neile. Siis avanesid neil silmad ja nad tundsid ta ära. Lk 24,30–31 Nii nagu jüngrid omal ajal, ei tunne meiegi vahel Sind ära, kuigi Sa käid meie kõrval. Sa oled imelise mälestusena seadnud ja jätnud meile püha armulaua. Issand, ava meiegi silmad, kui me Sinu ihu ja verd vastu võtame, et tunneksime seal ära Sinu armurikkuse. 1Jh 4,1–6; Ap 1,15–26